Pacynki dinozaury

Zacznij od tego, że małe dzieci są nierzadko zafascynowane przedstawieniem kukiełkowym. Od wczesnych lat szkolnych uczęszczają ze szkołą lub rodzicami do teatrów lalkarskich. W tego rodzaju przedstawieniach imaginacja pięknie łączy się z rzeczywistością. kukiełki poruszane na sznurkach przez animatorów wyglądają jak żywe, przypominają w tym postaci z filmów animowanych czy nawet gier komputerowych z dinozaurami. Ambitne dzieci nie porzepstawają na oglądaniu tych spektakli, lecz same – zainspirowane nimi – tworzą swoje własne teatrzyki. Ich akacja może rozwijać się w jurze czy kredzie, czyli w epokach, kiedy na Ziemi zżyły dinozaury. Pomocne w odgrywaniu scenek są pacynki, które mają gumowe głowy prastarych jaszczurów. Jedne zakłada się na całą dłoń inne – mniejsze i bardziej liczne – zdobią dziecięce palce.

W tego typu przedstawieniach kukiełki, poruszane na sznurkach przez animatorów, nabierają życia. Ich ruchy są płynne i zaskakująco naturalne, co sprawia, że wydają się być prawdziwymi postaciami. Dla dzieci, które są zazwyczaj zaklęte w świecie filmów animowanych czy gier komputerowych, ten rodzaj teatru stanowi niezwykłe przeżycie, które oddziałuje na ich wyobraźnię w sposób trudny do opisania.

• Scena rozgrywa się na zamierzchłej ziemi jurajskiej (bądź późniejszej, kredowej), gdzie gigantyczne dinozaury rządzą swym królestwem. Dzieci, uzbrojone w pacynki w kształcie tych prehistorycznych stworzeń, wcielają się w role zarówno dinozaurów, jak i ich badaczy.

• Mała grupa badaczy, wśród których są również dzieci, odbywa ekscytującą wyprawę w poszukiwaniu skamieniałości. Kiedy nagle, zza krzaków wyłania się ogromny tyranozaur, pacynka na dłoni jednego z dzieci ożywa, stając się źródłem zabawy i przygody.

• Wciąż trzymając pacynki, dzieci odgrywają sceny pościgu, ukrywania się przed olbrzymimi jaszczurami i odkrywania tajemniczych śladów dinozaurów. Ich wyobraźnia rozbuchana jest do granic możliwości, a każdy ruch pacynki staje się częścią tej magicznej podróży w czasy prehistoryczne.